Przedstawiam drugą część zmagań z kotką Franką. Koniecznie zapoznajcie się z pierwszą częścią aby nie stracić wątku całej historii Mój kot jest wredny i robi mi na złość.

W drugiej części opiszę kolejne kroki jakie podjęliśmy wspólnie z Izą aby zminimalizować złe zachowania kotki. Tym razem skupiłyśmy się na następujących aspektach:

• przestawienie zegara biologicznego 
• przyzwyczaić do sekwencji łowieckich – opowiem a propos zabawy z laserem
• przestawimy drapak w bardziej strategiczne miejsce!

Przestawienie zegara biologicznego u kota

Zaczęłam od przestawienia zegara biologicznego Frani! Skoro Iza pisała, że Franka potrafi przespać cały dzień i budzi się o 3/4 nad ranem to najprawdopodobniej po całym dniu odpoczywania, ma w sobie skumulowane bardzo dużo energii, która musi mieć gdzieś ujście – dlatego właśnie zaczyna biegać, zwalać różne przedmioty z półek (a jest to związane z tym że jej ulubioną zabawką są robiące hałas, turlające się piłeczki) i miauczeć.

CIEKAWOSTKA – pamiętajmy lub uświadommy sobie, że koty porozumiewają się między sobą na podstawie mowy ciała i znakowania, ale miauczenie jest zdecydowanie skierowane bezpośrednio do nas – ludzi. Dorosłe koty bardzo rzadko wybierają wokalizację do komunikowania się z innymi kotami, a jak już to robią, przekazują najczęściej informację o strachu lub agresywnych zamiarach. 

Skoro Frania kumuluje swoją energię przez cały dzień, a w nocy ma jej ujście, należy w ciągu dnia spowodować że się zmęczy, a noc dać jej na odpoczynek. Pewnie bawicie się w ciągu dnia, ale zabawa musi być wykonywana też w specyficzny sposób.

Sekwencje łowieckie czyli zabawy z kotem, których codziennie nie może się doczekać

Są to tzw. sekwencje łowieckie dzięki którym kot zwiększa pewność siebie, zmniejsza lęk, zwiększa sprawność umysłową no i fizyczną. Muszą być one wykonywane mniej więcej o tych samych porach – dzięki temu kot bardzo dobrze będzie wiedział kiedy jest pora na zabawę, a kiedy na odpoczynek – przypomina to bardzo mocno rutynę, którą najlepiej wprowadzić dziecku od samego początku jego wyjścia na świat.Wtedy ono czuje się bezpieczniejsze, my możemy zaplanować co możemy zrobić i każdy z takiego układu korzysta – polecam nowo upieczonym opiekunom kotów oraz dzieci!

W przypadku Frani – kota dorosłego – najlepiej aby w ciągu dnia miała takie dwie sekwencje – np. o 18 i od razu przed Waszym pójściem spać. Zabawa powinna trwać około 10-30 minut. Pamiętajcie żeby zabawa w polowanie – tak można też nazwać sekwencję – była atrakcyjna dla kota na tyle że będzie za każdym razem z niecierpliwością czekał na ten moment w ciągu dnia, tak jak dziecko czeka na otwarcie kolejnego okienka w kalendarzu adwentowym!

To Wy musicie wyczuć co go bawi najbardziej, czy lubi piórka na kiju, które latają mu nad głową czy bardziej reaguje na piórka znikające za ścianą. A może zdecydowanie bardziej woli biegać po podłodze za piłką, którą później przyniesie Wam w pysku żebyście mu ją rzucili? Pamiętajcie tylko że sekwencje to rarytas! To coś na co kot czeka cały dzień!

Z mojego doświadczenia wynika, że taką zabawą najczęściej są latające piórka na wędce – doskonale imitują latającego ptaka, przez co idealnie imituje prawdziwe polowanie z nieprzewidywalnymi ruchami ofiary. Jeszcze żaden z ponad setki kotów z jakimi miałam do czynienia, nie oparł się tej zabawce. Jest też dobra pod tym względem, że po zakończonej zabawie, nie można ale nawet trzeba schować ją np. do szafy, ponieważ ostre zakończenia piór mogłyby spowodować uszkodzenia np. przełyku kota.

Frania żyje ze swoją kumpelą Fioną, dlatego trzeba pamiętać aby podczas zabawy każda z nich miała szansę się wybawić. Jeśli jedna już ma dość, a druga nie zdążyła jeszcze zacząć to nie kończcie zabawy – każdy musi wybawić się równo. Zmęczenie nie rozkłada się na dwa organizmy, więc pamiętajmy o tym. 

Bawicie się – łup ucieka, udaje mu się umknąć, kot znów go łapie, on znów ucieka. Dochodzi do pościgu, ataku i zagryzania! Brawo! Kot poluje i zdobywa, ale niestety nie naje się samymi piórami, dlatego po zakończonej sekwencji najlepiej zaplanować posiłek. Jeśli jeden z posiłków kota przypada na wieczór to pamiętaj aby dać mu go po zakończonej zabawie. Będzie to nagroda za cudowne złapanie drapieżnika oraz idealne zakończenie całego cyklu polowania.

Zabawa z kotem – laser

Zwróćcie uwagę na to, że nasza najczęstsza zabawa z kotem – laserem– nie ma w swoim cyklu ostatniego etapu, ponieważ kot nigdy nie złapie czerwonej kropki! To w dłuższej perspektywie doprowadza kota do frustracji i ogólnego napięcia wewnętrznego! Pamiętajmy aby zabawa laserem była jedną z wielu, ale nie jedyną zabawą z naszym kotem.

Gdzie odpowiednio ustawić drapak by kot nie drapał kanapy?

Jeśli chodzi o drapanie kanapy to sugerowałabym zastanowienie się nad innym usytuowaniem drapaka– może stoi zbyt blisko ściany, może za daleko okna, może w pomieszczeniu gdzie nikt zbyt często nie przebywa? Najlepiej byłoby go usytuować blisko ‘miejsca zbrodni’ – czyli np. blisko obdrapanej kanapy. Możemy nawet spróbować zastawić narożnik kanapy, który kot lubi najbardziej drapać, drapakiem – nie na zawsze, ale przynajmniej na początek, tak aby stał się dla kota bardziej atrakcyjny. W każdej innej sytuacji polecałabym owinąć np. bok kanapy folią, ale w przypadku Frani nie jest to najlepszy pomysł – mogłoby ją to za bardzo wystraszyć. Musimy skupić się nie na odganianiu jej od kanapy, ale na tym żeby jak najszybciej sprawić żeby drapak był dla niej jak najbardziej atrakcyjny. Może posmarować go kocimiętką? Może to właśnie na drapaku najczęściej będziecie bawić się z Franką podczas sekwencji? Może właśnie tam zawsze będziecie kłaść smakołyki za dobre zachowanie? Drapak musi stać się jej obserwatorium, miejscem odpoczynku, zabawy i jej ulubionym miejscem w domu. Poza tym myślę że jeżeli wyeliminujemy w miarę stres, jej drapanie po meblach również osłabnie. 

Podsumowując:

• staramy się nie krzyczeć, nie biegać, nie klaskać i nie robić gwałtownych ruchów jak kot zrobi coś złego. Jeśli natomiast będzie np. drapać drapak, pięknie polować na piórka, czekać na podłodze aż zjecie śniadanie zamiast wskakiwać Wam do talerzy – nagradzacie, głaszczecie, mówicie miłym głosem, dajecie smakołyk.
• zmieniamy porę jej spania – dwie 15/20 minutowe sekwencje w okolicy godziny 18 i przed Waszym pójściem spać, zakończone nagrodzeniem – po takiej zabawie koty dostają posiłek.
• zamykamy drzwi do sypialni i nie reagujemy gdy kot miauczy pod drzwiami – jeśli ma jedzenie, picie, dostęp do kuwety i zabawki to nic się złego nie dzieje, musi przestać. Jak zauważy że miauczenie nic nie daje – przestanie. To będzie najtrudniejszy element, ale musicie dać radę! Sama to przechodziłam, najbardziej w chwili zwątpienia uspokajała mnie myśl o tym że nic się nie dzieje więc mogę spać dalej. Po jakimś czasie koty przestawały miauczeć, a później czekały pod drzwiami aż im rano otworzę – wierzcie mi.
• odszukajcie w swojej pamięci albo postarajcie się dojść do tego jaka sytuacja/ czynnik może ją tak stresować. Jeśli wyeliminujemy czynnik to podejrzewam że drapanie, gryzienie mebli i wykopywanie ziemi z kwiatów ustąpi. Jak będziecie mieć jakieś pomysły – od razu do mnie piszcie, pomyślę jak można to wyeliminować.

Z tego co mi wiadomo Frania zaczęła robić postępy już od pierwszego dnia. Przestawienie drapaka było strzałem w dziesiątkę. Iza odkryła że czynnikiem stresogennym była najprawdopodobniej mała siostrzenica, która bardzo lubi kotki więc nie potrafi przy nich zachować spokoju. Niestety nad problemami tego typu trzeba pracować długo, ponieważ po jakimś czasie występowania problemu, staje się on również nawykiem, a te jest bardzo ciężko ‘wygnać’ z psychiki kota.